درباره دکتر جهانشاه برومند در کتاب مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)
دکتر جهانشاه برومند فرزند شاعر و ادیب نامدار معاصر، ادیب برومند به سال ۱۳۲۷ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در مدارس رشدى و البرز تهران به پایان رسانید و در سال ۱۳۵۳ به أخذ درجه دکتراى دندانپزشکى از دانشگاه ملى ایران (شهید بهشتى فعلى) نائل آمد. در سال ۱۳۵۴ جهت ادامه تحصیل به آمریکا عزیمت نمود در سال ۱۹۷۸ میلادى با اخذ تخصص در رشته پریونتولوژى (بیماریهاى لثه) از دانشگاه تافتز که از دانشگاههاى معتبر آمریکا مىباشد فارغالتحصیل گردید. او در سال ۱۳۵۸ به ایران مراجعت کرد و در حال حاضر از معروفترین جراحان لثه ایران بشمار مىرود.
دکتر جهانشاه برومند علاوه بر اشتغال در مطب تخصصى خود، در فعالیتهاى علمى زیر شرکت داشته است:
۱- تدریس در دانشکدههاى دندانپزشکى دانشگاه شهید بهشتى و دانشگاه آزاد اسلامى
۲- عضویت در آکادمى پریودونتولوژى آمریکا
۳- عضویت در کمیته علمى جامعه دندانپزشکى ایران
۴- ایراد سخنرانىهاى گوناگون در کنگرههاى مختلف دندانپزشکى و مجامع تخصصى در ایران و آمریکا و داشتن مقالات متعدد در نشریات علمى دندانپزشکى در ایران.
جهانشاه برومند در مورد شروع کارش در فراگیرى ویولن مىگوید:
«از آنجا که من در خانوادهى شعر و ادب متولد شده بودم و پدرم استاد ادیب برومند علاوه بر شعر، در شناخت نقاشى و خط و موسیقى نیز دستى دارند، به این جهت از همان دوران کودکى، یک پیوستگى تنگاتنگ و علاقه وافر به ادبیات و هنر، بخصوص نسبت به شعر و نویسندگى و موسیقى در خود احساس کردم.
در کودکى به موسیقى اصیل ایرانى دلبستگى داشتم و از میان سازها، ب
ه ویولن عشق مىورزیدم به طورى که اگر در یک برنامه تلویزیونى، فیلمى را مىدیدم که در آن نوازندهاى مشغول نواختن ویولن بود مشتاقانه به آن چشم مىدوختم. حتى بیاد دارم که وقتى ده ساله بودم، هنگام پخش تکنوازیهاى ویولن، از پاى رادیو تکان نمىخوردم و خصوصاً شیفته پنجه سحرآمیز پرویز یاحقى و مرحوم حبیباللَّه بدیعى بودم.
سرانجام، عشق مفرط من به موسیقى ایرانى به آنجا رسید که از پدربزرگ مادریم که به او الفتى عجیب داشتم خواستم تا به عنوان هدیه تولد ویولنى برایم خریدارى کند. و او نیز این کار را کرد. به این ترتیب من که در دوازده سالگى صاحب یک ویولن شده بودم از شادى در پوست خود نمىگنجیدم به طورى که تا چند ماه بدون آنکه اصول نوازندگى آن را بدانم پیش خود سعى مىکردم ویولن را به نحوى کوک کنم و بعضى آهنگهاى ساده را با آن بنوازم.
پدر و مادر من نیز با وجود آنکه مایل نبودند من موسیقى را به عنوان حرفه خود برگزینم اما همواره در فراگیرى آن به عنوان یک هنر والا و ارزشمند مشوق من بودند.
معلم ویولن من در ابتدا مرحوم استاد عبدالحسین برازنده بود که از موسیقیدانها و آهنگسازان برجسته به شمار مىرفت و در اصفهان به کار آهنگسازى و تعلیم موسیقى اشتغال داشت. به این جهت من که در تعطیلات نسبتاً طولانى تابستان به اتفاق خانوادهام به اصفهان مىرفتم نزد ایشان به تناوب مقدمات نوازندگى ویولن، نتخوانى، دستگاهها و سرانجام ردیفهاى مرحوم استاد صبا را فراگرفتم.
بعد از آن به دلیل انتخاب رشته تحصیلىام که طبابت بود و وقت زیاد مىبرد دیگر نتوانستم پیشرفت در موسیقى را به شکل علمى آن ادامه دهم اما از آنجا که علاقهاى زائدالوصف به نواختن ویولن داشتم هیچگاه حتى در زمان ادامه تحصیلاتم در خارج، قادر نبودم براى مدت طولانى این ساز را از خود دور کنم و با آنکه فرصت تمرین زیاد را هم نداشتم اما از راه حس و گوش، کوکهاى مختلف و نکات دیگر را در نواختن این ساز فراگرفتم.
در چند سال اخیر نیز بر اثر دوستى نزدیک با اساتیدى نظیر پرویز یاحقى، مرحوم حبیباللَّه بدیعى و مهندس همایون خرم از راهنمائیهاى آنان بهره بسیار گرفتهام. همچنین در کار ریتم، خود را مدیون راهنمائیها و همکارى استاد جهانگیر ملک مىدانم.
کارهاى ضبط شده به طور خصوصى:
۱- تعداد متجاوز از ۲۰ نوار خصوصى بداههنوازى همراه تار یا سهتار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى جهانگیر ملک در دستگاهها و گوشههاى مختلف موسیقى ایرانى.
۲- نوارهاى خصوصى با خوانندگانى نظیر حسین خواجه امیرى و مرحوم حسن گلنراقى.
۳- مرکبنوازى همراه تار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى هوشنگ مهرورزان.
۴- بداههنوازى همراه سنتور آقاى فضلاللَّه توکل، تار آقاى فریدون احتشامى و ضرب آقاى جهانگیر ملک.
۵- چندین آهنگ و ملودى ساخته شده بدون کلام با تنظیم آقاى میلاد کیائى.
۶- ملودیهاى فانتزى با ویولن به همراه ارگ آقاى فریدون احتشامى (اصفهان فانتزى و شور).
برگرفته از کتاب: مردان موسیقی سنتی و نوین ایران (جلد چهارم)
